Oysa ki duzenimi oturtmus her hafta duzenli post cikiyorken  birden ipin ucunu kaciriverdim.  32 yasinda ruhu hala cocuk olan birisiyim. Cevremdeki nadir kisiler bu halimi gorur digerleri olgun oldugumu dusunur. Anne olmakla birlikte hadi artik buyu tokatini yemis bulunuyorum. Artik kendimden daha cok dusundugum seyler var. Sedef`in gelisimi icin caba gostermem, evin duzeni,  evlilik dengesi, teknolojinin hayatimizi kolaylastirirken  iliskileri de bir o denli erozyona ugratmasi, bir yandan girisimcilik faaliyetleri diger yandan evlat olarak benden yapilmasi beklenenler, kendi kisisel gelisimim ( ben buna hayat diyorum ) okuyacagim kitaplar, yazacagim postlar, giyecegim kiyafetler, yapacagim yemekler, organizasyonlar, lar lar lar lar... Sanirim buyumekle ters orantili zamanin yetmezligi. Niye mi yaziyorum bunlari?  Iste bunlar benim arada kaybolma nedenlerim. Kabina sigmazligin vermis oldugu yetememe halleri...

Keyifli bir hafta dilerim...

 I was away for a while.` Struggling with life ` is summarizing my situation. It makes me overload sometimes when  I`m being a mom, wife, child and myself at the same time. Creating a time for each one and forgetting who you are. This absent time was an exactly the same with that. I should learn to say less `I do`.